Çocuklar duygusal ipuçlarını genellikle ebeveynler ve öğretmenler gibi hayatlarındaki önemli yetişkinlerden alırlar. Yetişkinlerin sakin kalabilmesi, kendi duygularını yönetebiliyor oluşu , çocukların endişeleri işaretlerini fark edip kaygısı, korkusu ile ilgili konuşmaya teşvik etmesi onlara kulak vermesi oldukça önemlidir.
Onu endişelendiren şeyin ne olduğu bilmeden ona yardım edemeyiz. Korkulan, kaygı duyulan konu ile ilgili hiç konuşmamak yerine çocuğumuzu endişelendiren şey ile ilgili açıkça konuşarak ve endişeli hissetmenin doğal ve gerekli olduğuna değinmek ilk yapmamız gereken şeydir.
“Bu endişe, kaygı duygularının bize olumsuz hissettiriyor olsa da bizim önlem almamızı, gerekeni yapmamızı sağlar.”
“Kaygı ve korku denen duygular hiç olmasa hiçbir önlem almayız. Mesela düşmekten korkmasak 20 katlı binanın penceresinden tüm bedenimizi aşağıya sarkıtır, belki de düşeriz. Bak işte tam böyle kaygı aslında bizi koruyan bir duygudur.” diyebilir , örnekleri çeşitlendirebilirsiniz.
Yani endişelerin önlem almamızı sağlayan beynimiz tarafından üretildiğini ve beynimizin amacının bizi korumak için düşünce ve duygular üretmek olduğunu onların anlayabileceği dilde anlatabiliriz. Eğer çocuğunuzun kaygısı sebebiyle yaşıtlarının yapabildiği şeylerden kaçınmaları mevcut ise ruh sağlığı açısından destek almak uygun olacaktır.
